هّ‌ه

خوش‌شانس ، 

آن مازوخیسمی‌ایست 

که یک سادیسمی

 عاشقش باشد...

اگر لیاقت دیدی ، اونوقت التماس کن...

هردم‌بیل

امروز اولین سوسک زندگیمُ کــُشتم:دی

جسارت یکبار برای همیشه ...عالیه جسارت خیلی موقعا خوبه

فوق العاده‌س

مامانم برگشت، بوسش کردم و دلتنگیُ از چشام خوند. 

وقتی وارد خونه شد خواب بودم ولی میشنیدم که به بابام میگفت ببین چقدر ظرف توو ظرف‌شوییه:))

احساس خوبی دارم خیلی خوب

البته بایدبا تاسف گفت که خانواده‌ام از شیراز اومدن و برام ترشی بنه نیوردن و این واقعا ناراحت کننده‌س

مدتیه دنبال آهنگای ناب ا ِ  را میگردم...

همین دوتایی که دارم و بهم میچسبه گوش میدم بقیه هرچی دان کردم بهم نچسبیده

تازگیا فهمیدم آدمای باهوش و زیرک خوب میتونن نقش یه آدم خنگ و مشنگ رو بازی کنن

من معتقدم رفتار خیلیا فیلمه...

لبخند ِ پرحرفم

مث وقتی که میانُ نمیفهمن، یه روزم خط میخورنُ نمیفهمن

لبخندتو میبینن و فرداهایی که نسبت بهشون بیخیال میگذری

اونا فقط میفهمن یه جایی تموم شدن

بذار گنگ بمونن

نذار بفهمن یه روز برات مهم بودن....


آنچه میگذرد

دوست  ندارم جایی بخوابم که زیرم آب بره، ولی مث که این استاد ریاضیه شیلنگ گرفته به مختصات زندگی ما..:/

اصلا مهم نیست دیگه! فردا میانترمشه و یه دور خوندم...نمیدونم چجوری میده سوالارو ..خیلی التماسش کردیم مث کوئیز  اولش نگیره...بیخیال...همیشه ازینایی که همه زندگیشون تلف امتحانای درسی‌شون شد بدم میاد...آدم باید دنبال  این باشه که یه چی دس گیرش شه ازین همه درس...

آدمای اطرافم تاثیر منفی گذاشتن روم و اینطوری شدم قبلا بیخیال بودم...

بگذریم..

۳شنبه صبح عموی عزیز و زحمت کشم فوت کرد...خدا بیامرزتش..پدرم که ناراحت بود ازینکه با وجود خواهش عموم ، نوروز نودوپنج رو استهبان نرفت که عموم رو ببینه، حالا مجبور شد با دل شکسته راهی شیراز، استهبان بشه.

منو خواهرام و چندتا از داداشام تنهاییم امروز داشتم آشپز خونه رو تمیز میکردم دستم گرفت به تیزی دستگیره کابینت و پاره شد

انگشت شست راستم...و الان با دست چپ تایپ میکنم و دستم درد گرفته:|

ذهنم خیلی درگیره...درگیره آدما...اینکه دوستم دارن؟ چقدر برام ارزش قائلن؟ براشون مهمم؟

وااای داره حالم از خودم بد میشه...همیشه اینجوری بودم...این‌نوع درگیریا ولم نمیکنه...میخوام آزاد باشم کسی هم دوستم نداشت عین خیالم نباشه...ولی همیشه توو جنگ بودم..دوست داشتم بهم اثبات شه جذابم..دوست داشتم برم بالا و همه محوم شن...خدای من! چقدر پوچ! بسه  ..چجوری به خودم بفهمونم و یاد بدم دیگران انقدر مهم نیستن...

خسته شدم..از خودم...از افکارم

چرا نمیتونم تمومش کنم!؟

این یه بیماری روحیه...نه؟