دروغ گفتم اگر بگم نمیدونم چم شده..

پس کلا نمیگم چی‌شده

از ریاضی میترسم

میترسم بیفتم. یا مثلا نمره ی بد بگیرم

استادش ...

تمریناش:|

خجالت مسخره‌ی سر کلاس

باید مشکلاتمو به استاد بگم بی هیچ ترسی

سه، امروز...

صبح که برای نماز وضو گرفتم

تا به اتاق برسم

چونان می‌لرزیدم که انگار دی اومده..

اما لرزم نه فقط برای سرما

بلکه برای استرس و تشویشم هم بود

استرس زیادی داشتم برای رفتن به دانشگاه

چون تقریبا از شهر دوره دانشگاه

و کلا گنگی و گیجی خاصی داشتم که باعث میشد زندگی بهم تلخ شه

اما خب وقتی لباس پوشیدم و رفتم آشپزخونه 

مامان داشت صبحانه آماده میکرد

براندازم کرد و از رنگ تیره لباسام تعریف کرد. البته از انتخاب این رنگ توسطم بیشتر خوشحال بود مثل اینکه..

با این حال نذاشت خودم برم..علی رو بیدار کرد تا منو برسونه

رفتم دانشگاه و علی رفت

انقدر خلوت بود که شک کردم

رفتم توو ساختمون و طبقه هارو بالا پایین کردم

منتظر رفیقم بودم

تا اینکه چندتا سال اولیه دیگه هم اومدن

کم کم دانشگاه شلوغ شد

رفتیم سر کلاس..

فیزیک بود ..چه استاد خوبی داره فیزیک

بعدشم کلاسو زود تموم کرد تا به برنامه توجیهی برسیم

بعد برنامه نماز جماعت خوندیمو رفتیم سلف

اونجا هم با یه دختر آشنا شدم که هم‌رشته‌ و هم گرایشم بود

کم کم درمورد کلاسا و برنامه بهش گفتم

اخه انگار دیر رسیده بود دانشگاه

رابطه ام باهاش حفظ شد چون هم با هم بعد ناهار کلاس داشتیمم

هم تنها بود تقریبا

اسمش سمیه‌اس

تا کلاس شروع شه باهم گپ زدیم

هر چی از خوبی ِ این دختر بگم کم گفتم

یه ستاره اس..یه فرشته اس

تکه ..خاصه

باورم نمیشه همچین آدمیو پیدا کردم

چقدر متواضع

چقدر با حجاب

حافظ کل قرآن و مدرس

لیسانسه الهیات با سن هیجده...

تازه چن ماه هم از من کوچیکتر

اون نیمه اول هفتادو شیشه

من که دوازده‌سال از عمر تحصیلی‌م میگذشت و تا حالا

بین هیچکدوم از رفیقا و دوستام کسی که بهم آرامش بده رو پیدا نکردم، حالا سمیه به طرز عجیبی رفته توو قلبم

انقدر با ادب. بی خیال و آزاد..با شخصیت 

و از همه مهم تر برای من اینکه اصلا اهل خودنمایی نیس

گاهی شک میکنم شاید احساساتی شدم و دارم اغراق میکنم

میگم اینم عین بقیه اس..اما تا مقایسه ی کوچولویی میکنم سریع برمیگردم به حرفم..

کلاس آخرو باهم رفتیم و سوار سرویس شدیم اومدم خونه

استرس سرویسم از بین رفت

حالا از خدا میخوام هم توو درسم موفق شم هم توو نگهداری سمیه

خیلی با ارزشه این آدم

دو

استرس شهریه دانشگاه تموم شد

حداقل. برای این ترم 

حالا استرس پول غذای دانشگاه اومده  سراغم

از بچگی اینطوری بودم

سر خرج کردنی که بخوام از پدرم پولی بگیرم یه مقدار استرس میگیرم

بابام نه بداخلاقه نه ندار

ما خانواده‌ی پرجمعیتی داریم

اگر هرکس بخواد بدون در نظر گرفتن شرایط خرج کنه خب مشکل پیش میاد

برای همین از بچگی فکر میکردم به بابام داره فشار میاد

برای همین تا میتونستم از خرج کردن و پول گرفتن از پدرم دوری میکردم

و هنوزم همینطورم

البته خجالتی هم هستم..

اینطوری نیست که من تماما ایثار و از خودگذشتگی باشم:))

اولش پدرم نذاشت این دانشگاه ثبت نام کنم

هم بخاطر اینکه غیرانتفاعیه هم بخاطر اینکه مختلطه

که دومی براش خیلی مهم بود...

ولی خب روزای آخر خودش گفت برو ثبت نام کن و یه ترم برو ببین چجوریه

باید حسابی درس بخونم...

جوری که فقط حواسم به درس و کتاب باشه

تا پدرم خیالش راحت شه

نه اینکه فکر کنه فقط داره شهریه‌مو میده که برم ول معطلی...

خدابیشم حس بدیه

برای همین انگیزه ای دارم برای درس خوندن

که میخوام اینترنتو مشتقاتشو ببوسم بذارم کنار

البته تا چهارم مهر فرصت دارم

بعدش که کلاسا رسمی شد و کتاب خریدم

دیگه باید بچسبم به زندگیم

یک

چی میشه نوشت؟

مثلا بنویسم بعد یه عمر نوشتن 

بلاگفا همون کاری رو با ما کرد که صاعقه با یه درخت کرد؟

اومدم اسکای تا شروع دوباره ای باشه برام..

گوشه ای دنج برای ثبت احوال و خاطراتم

من خیلی نیاز دارم به نوشتن...